To mój brat!

Ten odcinek dedykuje mojemu bratu. Co bym zrobiła bez niego?
Gdy Antek jest obok, wiem że wszystkie przeszkody znikną 

Dzień dobry w nowym roku :-)

…czyli w końcu mogę powiedzieć – DZIEŃ JAK CO DZIEŃ!! 🙂

Świątecznie

…i z życzeniami 🙂

Coraz bliżej święta :-)

Co tu się dzieje? Czyli? …życie po operacji… i? …jeszcze tydzień do świąt

Urodziny, szpital, mikołajki

Drogi Pamiętniku… to, co się ostatnio wydarzyło, przerosło mnie zupełnie… P.S. Mam już 10 lat 🙂

Po drugiej stronie niepełnosprawności

Wszyscy lubimy kiedy uśmiechają się dzieci, a już szczególnie promieniste są uśmiechy dzieci niepełnosprawnych. Skąd wyjątkowy żar w uśmiechu niepełnosprawnego dziecka, skąd w nich ta moc? Może stąd, że są najzwyklej mądrzejsze od nas, może stąd że umiejętniej czerpią z doświadczeń, może stąd, że bardziej zdają sobie sprawę, że każda minuta i każda chwila, zdarza się tylko raz.

Nikt nie odbierze Tereni tego, co czuje podczas swych corocznych operacji, tak samo nikt nie odbierze tego nam, rodzicom… Czekając na Terenie, podczas półtoragodzinnej operacji, uświadomiliśmy sobie, że normalnie człowiek rodzi się, rozwija, żyje, by nierzadko gdzieś po drodze się rozsypać (fizycznie, emocjonalnie, psychicznie lub wszystko naraz) dalej jedni się zbierają, inni już nie. U takich osób jak Terenia jest odwrotnie, od urodzenia, jakby ją składamy, w dodatku z niepewnych części i zdawkowych instrukcji. Nikt nam nie jest wstanie zagwarantować, że właśnie ta operacja przyniesie korzyść, że coś poprawi, że nie zaszkodzi, że właśnie teraz trzeba zrobić tą, a nie inną, ponieważ poprawić trzeba, motorykę, słuch, wzrok itd. Po drugiej stronie niepełnosprawności, są rzeczy, które nawet się nie śnią przeciętnym ludziom. Po drugiej stronie niepełnosprawności są m.in. operacje, które w przybliżeniu wyglądają tak:

 

OPERACJA:
– uśmiech taki jak zawsze
– oczekiwanie | przygotowanie do zabiegu, to samo spojrzenie, nadzieja
– oczekiwanie | coś zaraz się wydarzy, nie zostawiaj mnie
– oczekiwanie | korytarz, płacz
– cholerne oczekiwanie | ..
– cholerne oczekiwanie | …
– cholerne niekończące się oczekiwanie | cisza złamana medycznym sprzętem
– cholerne niekończące się oczekiwanie | ból kochanej osoby
– cholerne mordercze oczekiwanie | uczucie powoli rozdzieranego serca
– oczekiwanie z nadzieją | lekki mimo bólu uśmiech,
– oczekiwanie | jakby już zwykły uśmiech, mimo bólu
– oczekiwanie | leczenie-rehabiltiacja/uśmiech-ból
– uśmiech taki jak zawsze

To jest właśnie druga strona niepełnosprawnego uśmiechu, ile tu treści, ile nie opublikowanych książek, prac doktorskich, ile człowieczeństwa i jeszcze więcej życia…

10 cudownych lat!!

10 lat temu jeszcze nie widzieliśmy, urodzi nam się Ta, która przewróci nasze życie, niczym przyprawa, niczym wiatr w upalny dzień, niczym cel którego nie sposób stracić z oczu… od pierwszych godzin życia Tereni, otaczali ją ludzie, dzięki którym żyje, dzięki którym śledzimy niepełnosprawne istnienie przepełnione do granic wytrzymałości optymizmem, uśmiechem i potężną siłą (ilu z nas codziennie załamuje się z własnych dużo słabszych powodów, traci sens). Nigdy nie zrozumiemy tego, jak ona to robi, że nie skupia się na sobie, na słabych nogach, na wadzie słuchu, wzroku, mowy, na tym że wygląda inaczej, że każdego dnia wstaje i zachowaniem mówi – dzisiaj idę dalej, nie stoję, nie narzekam, dzień jest piękny, zawsze!!! Nigdy nie zrozumiemy tego jak to jest, że zawsze kiedy opadniemy z sił podczas nocnego czuwania, kolejki w szpitalnych poczekalniach, powtarzających się operacjach, zabiegach, leczeniach i niekończącej się rehabilitacji, wystarczy jedno spojrzenie w jej stronę by powstać z martwych i iść naprzeciw kłopotom. Od początku do dziś, Teresa (TERENIA TV) 😉 żyje dzięki Wam!!!!

Żyje dzięki lekarzom którzy uratowali jej życie jeszcze pod sercem mamusi, dzięki chirurgom, którzy ją operowali, dzięki osobom, którzy opiekowali się nią w szpitalach i w drodze do nich, dzięki rehabilitantom, nauczycielom. Dzięki tym, którzy spontanicznie organizowali akcje charytatywne na rzecz Tereni, tak samo we Wrocławiu jak jeszcze w naszych rodzinnych stronach w Porajowie, w szkole Podstawowej im. PCK w Opolnie Zdroju, w Zespole Szkół Zawodowych w Bogatyni, w Zespole Szkolno Przedszkolnym nr 13 we Wrocławiu. Dzięki tak wielu fundacjom, organizacjom, stowarzyszeniom, klinikom, ośrodkom zdrowia, firmom, przedsiębiorcom. Dzięki osobom którzy wspierali Terenie prywatnie, (często ujmując coś sobie), dzięki tak wielkim sercom, które mimo niepełnoletności, przynosiły oszczędności swoich skarbonek, oddawały kieszonkowe (Dziękujemy Ci Janek 🙂 )… Dzięki pomocy w pracy fizycznej, dzięki pomocy rzeczowej, aż wreszcie dzięki pomocy emocjonalnej w słowie, przytuleniu i ciepłym spojrzeniu…

…to wszystko, to dzisiejsza Terenia…

DZIĘKUJEMY za 10 lat życia naszej Tereni

Muzyka w Terenia TV

Naprzeciw kilku sugestiom, rozmowom i komentarzom, kontynuujemy na Terenia TV cykl „Muzyka w Terenia TV”. Na drugi rzut utwór wykorzystany we fragmentach w kilku naszych filmach pod tytułem „Immortal”” – Zapraszamy do słuchania również za pośrednictwem YouTube na kanale Terenia TV!!  Miłego Słuchania

Pomału zaczynamy przygotowania do grudniowej operacji

To był ostatni zwykły tydzień u Tereni, ponieważ pomału zaczynamy przygotowania do grudniowej operacji… Jak wyglądał? Można go opisać tak – Jazz nad Odrą!

Samodzielność

Terenia zadziwia nas tym, że wciąż w niej jest upór do próbowania robienia tego co inni, wbrew przeszkodom. Zmusza nas wręcz, do ciągłego przestawiania mebli, czy dostosowywania ich by mogła robić to, co my. Nie chce być wyręczana, a my wiemy, że nie tylko rzeczy trzeba dostosowywać do Tereni, ale i Terenie do nich, tak żeby w przyszłości była jak najbardziej samodzielna. Tak właśnie przepadła nam jedna szafka w kuchni, na rzecz zaplecza kuchennego dla Tereni 🙂 Ma tam zawsze coś zostawione, by mogła sobie przygotować posiłek, gdy przyjdzie jej na to ochota. 🙂