…to był cudowny czas… Tęsknimy za tym deszczem, wiatrem urywającym głowę i przedzierającym się słońcem… Terenia ciągle powtarza, że to najlepszy wyjazd w jej życiu 🙂
my jako rodzina przeżyliśmy ten czas również wspaniale. Jakimś cudem czuliśmy się dopasowani tak samo do słońca jak i do jego braku. Najważniejsze, że Terenia prawdziwie wypoczęła i widać w niej odbudowany potencjał do ponownej pracy nad własną sprawnością. A mało kto wie, że o mały włos byśmy tam nie dotarli z powodu awarii auta i o mały włos byśmy nie mieli jak wrócić, również z powodu awarii auta, zatem na zapleczu trochę się działo 🙂 Najzwyklej ponownie się przekonaliśmy, że małe radości i drobne życzliwości, to mianownik szczęśliwej codzienności 🙂
